برسی کاردرمانی انواع اختلالات راه رفتن در کودکان فلج مغزی

کاردرمانی برای راه رفتن کودکان



رشد و توسعه راه رفتن در کودکان پیشرفتی طبیعی دارد. کودکان در ابتدای قدم برداشتن ویژگی‌های زیر را دارند:

-    فاصله عریض میان دو پا برای داشتن ساپورت بیشتر(base of support)
-     ریتم و آهنگ سریع
-    قدم‌های کوتاه
-    باز شدن دستان برای تعادل
-    پاها دارای چرخش رو به بیرون و اندکی خم شدن
-    کف پاها تقریبا صاف و عدم مشاهده قوس

ضربه پاشنه معمولا در سنین 15 تا 18 ماهگی و به همراه حرکت وتاب خوردن دو‌طرفه دستان مشاهده می‌شود. دویدن و تغییر مسیر حرکت پس از 2 سالگی رخ می‌دهد. در سن مدرسه طول قدم‌‌ها افزایش یافته و آهنگ گام برداشتن نیز کاهش می‌یابد. با رشد و بالغ‌ شدن کودک، الگوی گام برداشتن نیز در آن رشد کرده و به بلوغ می‌رسد. نحوه گام برداشتن‌ها بسیار منحصر و متنوع است. متخصصین می‌توانند شیوه راه رفتن را ارزیابی و تحلیل نموده و تشخیص دهند که آیا روش گام برداشتن در محدوده طبیعی است و یا نیاز به مداخله وجود دارد.
ارزیابی کامل و دقیق نیازمند درک و دانش کامل از الگوهای طبیعی و غیر طبیعی گام برداشتن و همچنین ملاحظات لازم وپرچمهای قرمز⇒(ارزیابی کودکان را با کلیک بروی پرچم قرمز مطالعه کنید)احتمالی است.

ارزیابی گام برداشتن
تاریخچه:
1-    چه نگرانی‌هایی در مورد خانواده وجود دارد؟ سابقه پزشکی شامل بارداری، تولد و رشد را بررسی کنید. رویداد‌های قبل از تولد و رشد حرکتی ممکن است حاوی سرنخ‌های مهاست. سوابق خانوادگی ما موارد مشابه را در نظر داشته‌باشید.
2-    مدت زمان مشکل و میزان پیشرفت آن. سوابق باید مشخص کنند که آیا مشکل موجود از ابتدا تولد، پیش از آن و یا پس از راه رفتن به وجود آمده‌است. تغییرات این مشکل در چند ماه گذشته به شکل بوده‌اند؟
3-    آیا یک نگرانی واقعی در مورد راه رفتن وجود دارد و یا این که نگرانی تنها در مورد ظاهر آن است. گام برداشتن متعادل در نوزادان بسیار متفاوت از بزرگسالان است. نگرانی‌های خانوادگی ممکن است ناشی از عدم درک درست در مورد توسعه گام برداشتن در کودکان باشد.
4-    علائم و نشانه‌ها؛ در مورد درد، لنگیدن، به هم خوردن تعادل و افتادن سوال کنید.
5-    عادات نشستن؛ چرخش داخلی درشت‌نی( Internal tibial torsion)معمولا مرتبط با نشستن رو پا و افزایش انحراف ران به جلو مرتبط با نشستن به شکل W است.

ارزیابی اسکلتی‌عضلانی
1-    ستون فقرات از پهلو (اسکولیوز) یا نشانه‌های (اسپینا بیفیدا) بررسی کنید
2-    قسمت‌های پایینی را برای نشانه‌های ترندلنبرگ بررسی کنید. لگن خاصره زمانی که وزن روی سمت تحت تاثیر قرار دارد در صفحه افقی بررسی کنید.
3-  طول پا را اندازه‌گیری کنید. اگر هیچ تفاوتی وجود ندارد،اندازه غیر طبیعی رانی رد می‌شود.
4-    محدوده حرکتی ران، زانو و مچ‌ها را بررسی کنید. شلی و سستی آشکار مفصل که حالتی شبیه به بدشکلی‌های چرخشی/زاویه‌دار دارد باید بررسی شوند.
5-    ناهنجاری‌های قوس کف‌ پایی را بررسی کنید (منعطف وسخت)
6-    مرز جانبی پا را بررسی کنید. انحنا به سمت داخل می‌تواند نشان دهنده متاتارتوس اداکتوس باشد
7-    بررسی کنید که آیا بدشکلی پا دارای انعطاف است یا ثابت
ارزیابی عصبی
1-    عکس‌العمل‌ها و رفلکس‌های رشدی و همچنین سطحی را بررسی کنید
2-    وجود حس در عضلات و همچنین تون، تعادل، حالت انقباض و قدرت عضلات را بررسی کنید
3-    لازم است که دلایل عصبی برای انحراف گام برداشتن رد شوند.

شکل‌های رایج گام برداشتن
لازم است که متخصصین از شکل‌های متفاوت گام برداشتن و ارزش درمان محتاطانه آگاهی داشته‌باشند. من معمولا این نکته را از خانواده‌ها می‌شنوم که متخصص کودکان پیش از در نظر گرفتن گزینه‌های متعادل‌تر آن‌ها را به متخصص ارتوپد یا جراح ارتوپد ارجاع داده‌است. مداخلات جراحی، گچ‌گرفتن وآتل بندی همیشه تضمین‌شده نیستند و خانواده‌ها باید در مورد عامل اساسی و زیربنایی منجر به شکل قدم برداشتن در کودک و گزینه‌های در دسترس برای مداخله موثر آگاه شوند و تا بدین ترتیب کودک آن‌ها بتواند به نتایج عملکردی بهینه برسد.
۱-قدم برداشتن نوک پنجه پا بدون دلیل شناخته‌شده: این حالت در کودکان زیر 3 سال رایج است و معمولا در کودکانی‌که دیر شروع به راه رفتن کرده‌اند مشاهده می‌شود.
-    می‌تواند ناشی از عدم توسعه و فعال شدن زودهنگام قوس کف پایی باشد. این مورد باعث می‌شود کودک از عضلات بزرگ‌تر برای تعادل، راه رفتن، دویدن و پریدن استفاده کند.
تمرینات تخصصی کاردرمانی کودکان می‌تواند بسیار مفید باشد.
مداخلات این چنینی عبارتند از :دامنه حرکتی فعال، تحمل وزنه با تمرکز بر تماس کامل پا و فعال سازی قوس کف پا، بهره‌گیری از استراتژی‌های حسی برای base of support به سمت پایین و همچنین تمرین‌های تعادلی با مرکز ثقل پایین‌تر.


۲-چرخش پا به سمت داخل: این مورد می‌تواند ناشی از افزایش انحراف ران به جلو(آنتی ورژن فمور)، چرخش درشت‌نی یا متاتارتوس اداکتوس باشد.


مداخلات باید بر اساس عامل زیربنایی انحراف پنجه به داخل بر بهبود تحمل وزن به صورت متعادل متمرکز شوند تا هر گونه ناهاهنگی حرکتی یا عضلانی برطرف شود.
استفاده از ورودی‌های لامسه برای افزایش و بهبود base of support که به صورت طبیعی متعادل شده می‌‌تواند برای این حالت و همچنین برطرف نمودن تعادل دینامیک، قدرت و انعطاف پذیری و قسمت‌هایی پایینی مفید باشد.

- جلوزدگی رانی(آنتی ورژن فمور): با چرخش ران یا استخوان ران مشخص می‌شود. در این حالت در هنگام راه رفتن، کشکک زانو و پاها به سمت داخل هستند (در کودکان 3-8 سال رایج است). کودکان مبتلا به آنتی ورژن فمور معمولا علاقه دارند به حالت W بنشینند. این شکل راه رفتن در هنگام دویدن و یا خستگی مشهودتر است.
بروزرسانی در تاریخ 15 مرداد97

- چرخش درشت‌نی به داخل(Internal Tibial Torsion): با چرخش درشت‌نی یا قسمت پایینی پا مشخص می‌شود. کودک در این حالت به شکلی راه می‌رود که کشکک زانویش به سمت جلو و انگشتان پا به سمت داخل انحراف دارند (در کودکان حدود ۳ سال که در آغاز راه رفتن هستند). برخی موارد ناشی از موقعیت رحم است با این حال این مورد تنها یک نوع آناتومی عادی در کودکان کم سن و سال است. بهبود و تقویت پایه پشتیبانی که به صورت طبیعی همتراز شده و همچنین توجه به الگوهای حرکتی اولیه با تمرکز بر همتراز بودن و تحمل وزن مفید هستند.

- متاتارسوس اداکتوس: با حالت C شکل مرز جانبی و کناری پا مشخص می‌شود. اکثر این موارد تا قبل از۶ سالگی برطرف می‌شود. بسیاری از کودکان نوع منعطف متاتارتوس اداکتوس را دارند بدین معنا که می‌توان بدون مقاومت پا را به حالت همترازی طبیعی برگرداند. فعالیت‌های محدوده حرکت و همچنین تحمل وزنه در همترازی طبیعی برای درمان این حالت مفدی هستند.

-ژنوواروم (پای پرانتزی): از زمان تولد تا ابتدای نوپایی رایج بوده و نتیجه بار آسیب‌زا بر حدود انتهایی پایینی است. معمولا ۶  ماه پس از بدست آمدن استقلال در راه رفتن برطرف می‌شود (حدود ۱۸ -۲۴ماهگی). اگر این حالت ادامه‌دار باشد می‌تواند در ادامه منجر به مشکلات اسکلتی‌عضلانی شود در نتیجه انجام مداخلات زودهنگام اهمیت دارند.

4-ژنووالگوم (پای ضربدری): معمولا مرتبط با حرکت چرخشی در الگوی گام برداشتن کودکان است. در این حالت پا در هنگام قدم برداشتن به سمت بیرون حرکت می‌کند. این مورد با روانی گام برداشتن تداخل ایجاد کرده و سبب فشار بر مفاصل حد انتهایی پایینی و به خصوص زانوها می‌شود. این حالت معمولا پس از شروع راه رفتن در کودک ودربین سنین ۲ تا۶ سالگی مشاهده می‌شود.



5-پس‌پلانوس (پای صاف): معمولا در کودکانی که دیر شروع به راه رفتن کرده‌اند مشاهده می‌شود. مداخلات قابل ارائه عبارتند از فعالیت‌های تعادل ایستاده دینامیک جهت توسعه و تقویت عضلات کف پایی داخلی. توصیه‌هایی که می‌توان انجام داد نیز عبارتند از انتخاب کفش مناسبی که برای همترازی بهتر از عضلات پاشنه و قوس میانی کف پا پشتیبانی کند (برای اطلاعات
برای اطلاعات بیشتر در مورد شکل‌های ناهنجار گام برداشتن به متخصص کاردرمانی کودکان مراجعه نمایید. با این حال توجه داشته باشید که در برخی موارد مراجعه به متخصص برای دریافت کمک الزامی است.
اگر شیوه قدم برداشتن:
-  ادامه‌داربود (بیش از حد انتظار برای محدوده سنی برای هر مشکلی-توضیحات مرحله سنی در بالا گفته شد)
-    اگر تغییرات پیش‌رونده و یا نامتقارن باشند
-    اگر درد یا محدودیت کارکردی وجود داشته‌باشد یا نشانه‌هایی از بیماری عصبی مشاهده شود



نشانه‌های خطر در انحرافات گام برداشتن



۱-قدم برداشتن بعنوان تسکین‌ درد
- کاهش زمان تحمل وزن بر سمت تحت تاثیر
- علل متعدد مانند :ضربه،التهاب استخوان(استئومیلیت)، ورم مفاصل (آرتریت) عفونی، ورم غشای زلالی (سینوویت) سمی، بیمار لگ-کالو-پرتس، در رفتن شاخ استخوان رانی
(اپیفیزفموری) بزرگ

۲-راه رفتن دایره‌وار(Circumduction)
- ابداکسیون (دورشدن) بیش از حد استخوان ران در زمان حرکت پا به جلو
- معمولا در موارد وجود اختلاف طولی در پا، حرکت محدود/سخت مفاصل مانند JIA(آرتریت ناشناخته کودکان) یا وجود حالت انقباضی یک‌طرفه مانند حالت فلج مغزی نیمه بدن مشاهده می‌شود


۳ -راه رفتن اسپاستیک
- کشیدن سخت و خشک پا با اینورسیون .این الگوی قدم برداشتن معمولا در بیماری‌های عصبی نورون حرکتی بالایی ماند فلج مغزی دواندام (دایپلژیا) یا چهاراندام (کوادریپلژیا) یا سکته‌کردن مشاهده می‌شود

4-راه رفتن(آتاکسی)
- با ناپایداری بواسطه پشتیبان پایه‌ای متناوب باریک و عریض مشخص می‌شود
در فلج مغزی بی‌قاعده تاثیرگذار بر مخچه، آتاکسی مخچه‌ای و آتاکسی فریدریش مشاهده می‌شود
 
5-راه رفتن تردلنربگ
در کودکان با دررفتگی یک طرفه با انداختن وزن روی سمت مبتلا تنه به همان سمت خم میشود و راه رفتن به صورت لنگان است. با دخیل شدن دوسمت استخوان ران، این مورد منجر به قدم برداشتن اردک‌ وارمی‌شود که ران‌ها، زانو‌ها و پاها چرخشی رو به بیرون دارند.
-ممکن است در بیماری لگ-کالو-پرتس(Legge-Calve-Perthes) ، دررفتن اپی‌فیزفمو، دیسپلازی و بی‌قوارگی استخوان ران(هیپ)، JIA دخیل کننده استخوان ران، میو‌پاتی‌ها و شرایط عصبی ( اسپینا بیفیدا، فلج مغزی و آسیب به ستون فقرات) مشاهده شود.
 
۶-راه رفتن سرانگشتی(روی پنجه)
-    راه رفتن سرانگشتی از روی عادت که یک الگوی قدم برداشتن رایج در کودکان در حال رشد بوده و با تون نرمال، محدوده حرکتی دور پا و راه رفتن پاشنه-‌انگشتی در ارتباط است.
- راه رفتن سر انگشتی مداوم و ادامه دار در بیماری عصبی حرکتی بالایی انقباضی مانند فلج مغزی دوسویه مشاهد شده و ممکن است نشانه‌ای از اختلال ذخیره لیزوزومی خفیف باشد.
- ارزیابی محدوده حرکتی، تون و رفلکس‌های عصبی برای تعیین دیل زیربنایی راه رفتن سرانگشتی در کودکان الزامی است.

۷-راه رفتنپله ای(شبیه اسب راه رفتن)
- کل پا از ناحیه استخوان ران بلند می‌شود تا به جداشدن پا از زمین کمک شود. این حالت در موارد ضعیف خم کننده‌های مچ‌ پا رخ می‌دهد که با افزایش فلکسیون (خم شدن) زانو جبران می‌شود (قدم برداشتن افتادگی پا)
-در بیماری‌های عصبی حرکتی پایینی مانند مهره شکاف و همچنین آسیب‌های عصبی پیرامونی مانند بیماری شارکوت-ماری-توث مشاهده می‌شود.
با این‌ه بسیاری از ناهنجاری‌های قدم برداشتن کودکان خوش‌خیم بوده و با گذر زمان برطرف می‌شود اما تشخیص مواردی که می‌تواند زیربنا و نشان‌دهنده حالت جدی‌تری باشد الزامی است زیرا این موارد نیازمند درمان و کار بیشتری هستند.

مشکلات گام برداشتن
مشکل گام برداشتن یک عبارت جامع برای توصیف مشکلات الگو راه رفتن کودک است. این مشکلات می‌توانند ناشی از عامل‌های متعددی باشند. در اولین سال‌های زندگی الگوی راه رفتن طبیعی نسبت به الگوی بزرگسالان متفاوت است. برای مثال یک کودک یک ‌ساله یک الگوی راه رفتن با پاهای باز و گام برداشتن سریع دارد. زمانی که کودک حدود سه سال دارد، الگوی راه رفتن او شبیه به بزرگسالان می‌شود. بسیاری از والدین نگران این هستند که گام برداشتن فرزند آن‌ها غیر طبیعی است. با این حال غالبا این موضوع مربوط به سن‌ کودک است و با گذشت زمان و بدون هیچ کمکی برطرف می‌شود. اگرچه در صورتی که در مورد نحوه راه رفتن کودک خود نگران هستید می‌توانید برای ارزیابی با متخصص کاردرمانی کودکانمشاوره کنید.شما اطمینان خاطر داشته باشید، تمارین لازم را به شما معرفی میشود و یا شما را به متخصص مناسب ارجاع دهیم.

انواع مشکلات رایج گام برداشتن

پنجه به سمت داخل ( into eing =Pigeon Toes)
پنجه به سمت داخل به این صورت است که پاهای کودک در زمان راه رفتن یا دویدن به جای مستقیم بودن به سمت داخل انحراف داشته‌باشند. سه علت اصلی و رایج برای این حالت وجود دارد:

 
-    پای خمیده curved foot –متاتارتوس اداکتوس
-    ساق پای خمیده curved shin –چرخشدرشت‌نی
-    استخوان ران خمیدهcurved thigh bone – جلوآمدگی استخوان ران (انتورسیون فمور)

انحراف پنجه به داخل معمولا در کودکان و نوپایان متداول است. در نوزادان پیجش پا متاتارسی اداکتوس نام دارد. این حالت در اکثر کودکان به صورت خود به خود برطرف می‌شود. با این حال حرکات کششی برای جلوی پا نیز مفید هستند. در حالات شدیدتر می‌توان چندین هفته از گچ سبک استفاده کرده تا پا را در وضعیت طبیعی خود حفظ کرد.

در نوپایان، انحراف پنجه به داخل معمولا ناشی از چرخش داخلی درشت‌نی است (چرخش درشت‌نی  tibial torsion). این حالت به صورت پای پرانتزی مشاهده می‌شود. این حالت می‌تواند ناشی از حالت درون‌رحمی نیز باشد. این مورد نیز تقریبا همواره به صورت خود به خودی برطرف می‌شود. کودکانی که انحراف پنجه دارند ممکن است در ابتدای راه رفتن دچار انحراف شوند اما این امر در ادامه کاهش می‌یابد. در صورت بروز عدم‌تقارن و یا ادامه‌دار بودن، این امر نگران‌کننده است. در این شرایط باید به متخصص مربوطه مراجعه کرد.
در کودکان بزرگ‌تر جلوزدگی استخوان ران (anteversion) به این صورت رخ می‌دهد که استخوان ران (فمور) به سمت داخل می‌پرخد. این مورد بیشتر در کودکان۵ تا ۶ سال مشاهده شده و با نشستن W در ارتباط است. در این حالت زانو‌ها و پاهای کودک در زمان ایستادن و راه رفتن به سمت داخل انحراف دارند. انحراف پنجه به داخل معمولا همراه درد نیست و در مهارت‌های حرکتی کودک اختلالی ایجاد نمی‌کند.گاهی اوقات انحراف پنجه شدید می‌تواند منجر به زمین خوردن کودک شود. در این شرایط انجام حرکات تمرینی بر اساس نظر یک کاردرمان کودکان مفید خواهد بود.

راه رفتن روی پنجه
راه رفتن سرانگشتی حالتی است که در آن کودک در زمان راه رفتن به جای پای کامل روی سرپنجه‌ها راه می‌رود. بسیاری از نوپایان روی سر انگشتان راه می‌روند که این امر تا پیش از دوران مدرسه بهبود می‌یابد. اگر کودک شما بتواند روی کف پا بایستد، عادت راه رفتن سر انگشتی نیز به تدریج در او از بین می‌رود.
با این‌حال اگر کودک شما با مشکل سختی مچ یا پا رو به رو است(دشواری در حرکت دادن پا یا پوشیدن کفش) یا به ندرت می‌تواند روی کف پا بایستد و یا عادت راه رفتن سرانگشتی در او ادامه‌دار باشد، باید به کمک کرد.

 
پای ضربدری (ژنو والگوم)
پای ضربدری حالتی است که در آن هنگام راه رفتن زانو‌های کودک با هم برخورد دارند اما مچ‌ها از هم فاصله دارند. به کودکی که در زمان ایستادن زانو‌هایش با هم برخورد داشته اما مچ‌های پایش از هم جدا باشند، پا ضربدری گفته می‌شود. در دوران کودکی، پای ضربدی بخشی از رشد نرمال است. پای ضربدری معمولا زمانی مشخص می‌شود که کودم دو تا سه ساله است. شدت این امر ممکن است تا چهارسالگی بیشتر شود. تنها در مواردی نگرانی وجود دارد که این وضعیت برای اولین بار پس از ۶ سالگی مشاهده شود و یا این‌که شدت این حالت در یک پا بیش‌تر باشد. اگر شما نگران این موضوع هستید می‌توانید هر چند ماه از حالت ایستاده کودک عکس گرفته و تغییرات او را زیر نظر داشته‌باشید. این امر معمولا پس از۳یا ۴سالگی برطرف می‌شود.

چه می‌توان کرد؟؟؟؟

اگر در مورد نحوه راه رفتن کودک خود نگران هستید می‌توانید برای ارزیابی با یکمتخصص کاردرمانی کودکان مشاوره کنید.
متخصصین کاردرمانی  در کلینیک کاردرمانی کودکان در ارزیابی‌های اسکلتی‌عضلانی تبحر داشته و می‌توانند به شما در شناسایی دلیل مشکلات گام برداشتن کمک کنند. برخی از این عوامل عبارتند از عدم‌ تعادل عضلانی، سفتی یا ضعف و کم تحرکی مفصل.
برخی از درمان‌های احتمالی برای مشکلات شناسایی شده عبارتند از:
-    کشش برای عدم تعادل عضلانی
-    تمرین‌های تقویت‌کننده
-    توصیه‌هایی برای حالات نشستن
-    توصیه‌هایی برای کسب مهارت‌های حرکتی در صورت مشاهده تاخیر در آن‌ها
-    شرکت جلسات کاردرمانی
-    ارجاع به متخصص کودکان درصورت نیاز. همچنین توصیه جهت مراجعه به متخصص ارتوپدی.
کارهایی که می‌توان انجام داد
اگر به شما توصیه شده که حالت نشستن کودک خود را عوض کنید، می‌توانید همواره حالت توصیه شده را به آن‌ها یادآوری کرده و زمانی که در این حالت نشسته بودند به آن‌ها پاداش بدهید. شما می‌توانید با انجام تمرین‌های کششی و تقویتی در خانه به آن‌ها کمک کرده و همچنین فرصت‌هایی برای آن‌ها فراهم کنید تا چند فعالیت فیزیکی را به عنوان بخشی از روتین روزانه خود انجام دهند.

7-حالت دمر
دراز کشیدن روی شکم تنها محدود به نوزادان نیست. حالت دمر وضعیتی مناسب برای کشش فلکسور‌های (عضلات تا کننده) ران، بهبود تحمل وزن قسمت بالایی بدن، افزایش پایداری و قدرت شانه‌ها کنترل نزدیک تنه (پرگزیمال) به دور ازتنه (دیستال) است.
8-نشستن روی صندلی کم‌ارتفاع و موقعیت بهینه

((بروزرسانی در تاریخ 10 آبان 97))

تمرین اصلاحی برای درمان زانو ضربدری(Genu Valgum)

۴ دلیل اصلی که زانو ضربدریرا ایجاد میکند.:
 
ضعف عضلات لگن
عضلات سرینی(گلوتئوس مدیوس،منیموس، ماگزیموس)چرخاننده ران به خارج از ثبات استخوان ران جلوگیری میکنند و حرکت ران به داخل (ادداکشن)وچرخش آنرا تسهیل میکنند که با عث ایجاد والگوس یا زانو ضربدری میشود.

سفتی ومحدودیت حرکتی در مچ پا:
حرکت ناکافی مچ پا دورسی فلکشن همراه اسپاسم عضلات ساق پا (گاسترو، سولئوس و تیبیالیس قدامی) مانع ازحرکت مناسب استخوان درشت نی به جلو میشود. این امر باعث میشود به منظور حرکت به جلو در مچ پا ( صورت جبرانی ) مچ وزانو به سمت داخل بچرخد.

عملکرد ضعیف عضلات چهارسر ران(کوادریسپس)
ضعف در عضله واستوس مدیالیس ثبات لازم را در زانوبرای حرکت صحیح را برهم میزند وزانو به داخل میچرخد.

 
اختلال عملکرد همسترینگ
عملکرد نامناسب همسترینگ داخلی(سمی تندینوسوس سمی ممبرانوس)که باعث عدم ثبات کافی در حرکت زانو میشود.

انجام ماساژ تخصصی زانو:
 
ماساژعضله تیبیالیس خلفی به منظور رفع تریگرپوینت یا اسپاسم همچنین ماساژعظلات دوسر بیرونی ران (بایسپس فموریس) درمرحله اول مهم است

اعمال ماساژ فشاری را که بر رباط جانبی خارجی پا وارد شده کاهش میدهد ودر مقابل رباط جانبی داخلی(MCL) تحت کشش قرار میگیرد.
   

اطراف زانو به منظور تصحیح زانو ضربدری ضروری است.(effleurage) ماساژهای افلوراژ بخصوص در کودکان کاربرد بیشتری دارد.هدف کاردرمانگراز انجام ماساژ، تحریک و رشد عضلات بمنظور اصلاح الگوی حرکتی در دوران کودکی میشود.

بعد از انجام ماساژ کاردرمانگر پاهای کودک را به آرامی به جلو وعقب حرکت میدهد سپس در حالیکه زانو را حمایت میکند زانورا خم کرده به سمت سینه فشار میدهد.اجرای این تمرین در زمان طولانی تاثیر بیشتری دارد ولازم است با دقت انجام شود. (به منظور اصلاح وایجاد کشش) کاردرمانی جسمی کودکان بعدازراه رفتن و ارزیابی دستی زانو لگن ومچ پاو انجام ماساژهای مورد نیاز برای زانو به تقویت عضلات که باز کننده پا هستند (ابداکتور)میپردازد

لانجز(لانگز)
یکی از تمرینات موثر ومهم در تقویت عضلات چهار سر ران محسوب میشود.در مرحله پیشرفته تمرین گرفتن وزنه در دست تقویت بیشتری ایجاد میشود.
در این تمرین صاف بودن تنه واجرای صحیح الگو مهم است
ابتدا پای هدف(پایی که میخواهید عضله آنرا تقویت کنید)را جلوتر از بدن قرار دهید.سپس به جلو خم شوید وزن خود را روی بیندازید (تنه حتما صاف باشد)سپس به حالت اول خود بازگردید.

چند نکته در مورد این تمرین در نظر بگیرید
۱-زانوی پای مخالف به زمین برخورد نمیکند.
۲-در هنگامی که وزن خود را روی پای جلویی منتقل میکنید زانو به داخل نچرخد.
۳-تنه خود را مستقیما و عمودی نگه دارید
۴-وضعیت کل اندام تحتانی را برسی کنید به این منظور که تمرین صحیح اجرا میشود

اجرای حرکت لانج(لانگز) به پهلو به منظور تقویت عضلات چهار سرران ابداکتورها وهمسترینگ

در حالت ایستاده با دستهای صاف به جلو با آرامی یک قدم به سمت راست میرود( با زانوی خم شده عضلات اطراف زاتو وران کاملا منقبض میشود) در آن حالت تا 5 شماره بمانید سپس بجای اول خودباز گردید سپس سپس به سمت چپ بروید تا 5 بشمارید دوباره به حالت اولیه باز گردید (این حرکت را 10 تا بار تکرار کنید)♦جهت سختتر شدن تمرین با گرفتن توپ نیمه سنگین(Medicine-Ball)دردست تمرین درجه را سختتر کنید.

توجه :در زمان تمرین کاردرمانی این وضعیت کاملا برسی میشود تا زانو به سمت دیگری منحرف نشود وعضلات مورد نظر تقویت شود لذا حتما زیر نظر کاردرمانگر انجام شود

اسکات خوابیده با فشاربه توپ
کودک در حالت خوابیده به پشت روی زمین (طبق عکس) پاها جدا ازهم و با فاصله رو توپ قرار میگیرد. سپس توپ را به جلو ها میدهد.

♦توجه:کاردرمانگر از چرخش زانو به داخل جلوگیری میکند.یا به کوک تذکر داده میشود که پاها را نگاه کند سپس توپ را هل دهد

اسکات با تقویت عضلات شانه

اگر همزمان میخواهید عضلات پا وکمربند شانه ای را تقویت کنید این بهترین تمرین است.برای این حرکت میتوانید از یک توپ یا پسم استوانه نیمه سنگین (طبق شکل)استفاده کنید.یا هر وسیله ای که نیمه سنگین باشد وبتوان با دودست گرفت.ابتدا حرکت حرکت دست از روبرو شروع به سمت بالای تا پشت سر سپس نگه دارید حالا دستانتان(سر آرنج موازی حرکت کند) را از پشت جلو بیاورید و همزمان اسکات با تنه صاف انجام دهید.►حالا همه مراحل را معکوس اجرا کنید.این مطلب ادامه دارد....
نویسنده:
کاردرمانگر محمد مهدی خاتمی