کاردرمانی کودکان اوتیسم- راه کار برای درمان اوتیسم(آشنایی از خدمات کاردرمانی برای والدین دارای کودک اوتیسم)

روش کاردرمانی اوتیسم(توانبخشی کودکان اوتیسم-راهکارها) روش‌‌‌‌های درمان اوتیسم 

در مرکز توانبخشی اوتیسم تهران

در ذهن بعضی از افراد، کاردرمانی به افرادی با نقایص یا آسیب‌‌‌‌های فیزیکی کمک می‌کند تا بتوانند به فعالیت‌‌‌‌های عادی و روزمره ی خود بازگردند. من واقعا از فهم این که کاردرمانی چگونه می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک نماید، عاجز بودم معیار‌‌‌‌های تشخیصی اوتیسم ایجاد اختلال در ارتباطات اجتماعی و رفتار‌‌‌‌های تکرار شونده است. دراوتیسم هیچ گونه اختلال فیزیکی وجود ندارد. بنابراین چرا افراد مبتلا به اوتیسم نیازمند کمک هدفمند در انجام فعالیت‌‌‌‌های روزمره هستند؟ چرا کاردرمانی به مشابه یک بخش ضروری در مداخلات اولیه ی اوتیسم است؟
علاوه بر نقص در ارتباط اجتماعی و رفتار‌‌‌‌های تکرار شونده که کلید‌‌‌‌های تشخیص اوتیسم اند، اغلب افراد مبتلا به اوتیسم دچار اختلالات چشمگیری در پردازش ورودی‌‌‌‌های حسی خود هستند. به همین دلیل است که در 60 تا 70% از افراد داخل طیف اوتیسم، برخی از انواع اختلالات پردازش حسی نیز تشخیص داده می‌شود.
این اغلب موجب اختلال درمهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف (هماهنگی عضلات کوچک وظریف دست با چشم ها)، حرکات درشت (هماهنگی دست ها و پاها)، حس عمقی یا پروپریوسپتیو (موقعیت بدن در فضا) و مهارت‌‌‌‌های وستیبولار (تعادلی) می‌شود.
به عبارت دیگر، مشکلات مربوط به پردازش حسی انجام وظایف عادی روزمره را برای افراد درون طیف اوتیسم حتی دشوار تر نیز می‌کند. از این رو، نیاز بیشتری به کاردرمانی برای این افراد احساس می‌شود.
در طی 8 ماه اخیر ما در بسیاری از موارد از کاردرمانی سود برده ایم.کاردرمانی به کودکان اوتیسم در مواجهه با زندگی روزمره و یافتن راه کار هایی برای آرام ماندن و کنترل بهتر احساسات خود یاری رسانده است. هم چنین OT به پسر من در پذیرش غذا‌‌‌‌های جدید، یادگیری پرش وتقویت قدرت عضلات مرکزی کمک نموده است.
علاوه براین، کاردرمانی به من به عنوان یک والد کمک کرده است تا از نیاز‌‌‌‌های فرزندانم و دلایل رفتارهای‌ آنها به فهم بهتری دست پیدا کنم. من هر روز راه کار هایی برای کمک واقعی به‌ آنها و در نهایت به کل خانواده آموخته ام. پس از ساعت ها کار مفید با کاردرمانی، به عنوان یک والد به طور قطع احساس اعتماد به نفس بیشتری دارم.من اکنون می‌توانم نتایج واقعی را ببینم.
در اینجا 7 روش کاردرمانی مفید آورده شده و هم چنین توضیح داده شده است که چرا OT تا این حد در مداخلات اولیه ی اوتیسم با اهمیت است.
کاردرمانی اوتیسم
۷ روش کاردرمانی که می‌توانند در مواجهه با اوتیسم مفید باشند:

کسب مهارت‌‌‌‌های برنامه ریزی حرکتی:
برنامه ریزی حرکتی عبارت است از توانایی ذهن و بدن برای همکاری با یکدیگر به منظور انجام یک کار یا حرکت. این توانایی در چگونگی یادگیری مهارت‌‌‌‌های جدید حیاتی است. این توانایی، آگاهی از این است که کدام حرکات و اقدامات باید در یک توالی صحیح انجام شوند تا بتوان به نتیجه ی مطلوب دست یافت. برای مثال، مراحل مورد نیاز برای پوشیدن لباس یا رانندگی کردن و یا نوشتن یک کلمه.
مشکلات برنامه ریزی حرکتی تا حد زیادی ناشی از اختلالات در پردازش اطلاعات حسی است. توانایی پردازش صحیح محرک‌‌‌‌های حسی ورودی در برنامه ریزی و انجام صحیح یک کار خاص ضروری است. از آن جا که بسیاری از افراد درون طیف، اختلالات پردازش حسی را تجربه می‌کنند، عملکرد برنامه ریزی حرکتی در‌ آنها به طور اجتناب ناپذیری تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
کاردرمانی از طریق توصیه ی مجدد به فعالیت هایی که مهارت‌‌‌‌های عمومی پردازش حسی را تقویت می‌کنند، می‌تواند به بهبود برنامه ریزی حرکتی کمک کند (پردازش حسی زیر را ببینید).
هم چنین می‌تواند با تنظیم وظایف، به حل مشکلات و تمرین مهارت‌‌‌‌های برنامه ریزی کمک نماید.
در اینجا برخی ازتمرینات یکپارچگی حسی که برای کسب مهارت‌‌‌‌های برنامه ریزی حرکتی آورده شده است:

•  تخته ی اسکوتر- دراز کشیدن روی یک تخته ی اسکوتر و استفاده از بازو ها برای مانور دادن نزدیک زمین به پرورش مهارت‌‌‌‌های برنامه ریزی حرکتی به چندین طریق کمک می‌کند. کودک بایستی هم زمان، از میان موانع فیزیکی عبور کند، تعادل خود را حفط نماید، با کمک بازوها خود را به جلو هل داده و پا‌‌‌‌های خود را از زمین جدا نگه دارد. تمامی این اقدامات نیاز به برنامه ریزی جدی دارد.
•    عبور از مسیر‌‌‌‌های موانع فیزیکی- یک راه سرگرم کننده برای کودک است تا با یافتن راهی برای چگونگی حرکت دادن بدن از بالا، زیر یا اطراف موانع، برای اجتناب از برخورد با آن برنامه ریزی کند.
•  بازی Simon Says- این بازی قدیمی کودکانه برای کمک به برنامه ریزی حرکتی عالی است. زیرا کودکان بایستی از سیمونتقلید و کپی برداری کنند. این فعالیت فرصتی برای تمرین طیف گسترده ای از حرکات در سن مناسب و به صورت سرگرم کننده را ایجاد می‌کند.
•    بازی‌‌‌‌های دارای رقص – بازی‌‌‌‌های ویدئویی مانند Just Dance و Dance Central تماما در مورد تقلید حرکات آواتار (کاراکتر بازی‌‌‌‌های کامپیوتری) در روبروی شماست. این می‌تواند راه سرگرم کننده ای برای معرفی حرکات به کودکانی باشد که انجام یک بازی ویدئویی را به هر نوع تمرین دیگری ترجیح می‌دهند .

رشد مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف:
مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف چگونگی هماهنگی کوچک ترین عضلات سراسر بدن ( به عنوان مثال عضلات مچ و انگشتان و کف دستان) با چشم ها را توصیف می‌کند. فعالیت‌‌‌‌های روزانه ای که از مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف سود می‌برند شامل نوشتن، نخ کردن، استفاده از قیچی، استفاده از کارد و چنگال برای غذا خوردن و تایپ کردن در کامپیتر می‌باشند. بسیاری از کودکان درون طیف اوتیسم به علت رشد ضعیف مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف در نوشتن و استفاده ی مناسب از قیچی دچار مشکل می‌شوند.
برخی از درمانهای کاردرمانی که ما‌ آنها را برای توسعه ی این مهارت ها در طی چند سال به کار گرفتیم شامل این موارد بودند:
•    فعالیت‌‌‌‌های ردیابی کننده- این فعالیت ها در تمرین هماهنگی دست و چشم، بهبود به دست گرفتن مداد و روبرو شدن با مشکلات نوشتاری بسیار با اهمیت اند.
•    خمیر بازی – دست کاری کردن خمیر و بازی با آن، موجب بهبود قدرت انگشتان کودک شده و به وی کمک می‌کند تا غلتادن، گرفتن، فشردن، ورز دادن و صاف کردن خمیر را با دستان خود تمرین کند.

•    بازی هایی مانند Operation –بازی هایی که نیاز به مهارت دست دارند ( مانند استفاده از موچین) برای تمرین و باز یابی مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف در کودکان بسیار موثراند.
•  نخ کردن مهره ها – این فعالیت که در بسیاری از مهد کودک ها مورد علاقه ی کودکان است، به تقویت مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف و بهبود هماهنگی دست و چشم در‌ آنها کمک می‌کند.
•    ساخت اشیا با Lego - دستکاری کردن آجر‌‌‌‌های کوچک لگو یک راه سرگرم کننده و عملی برای بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف است.

بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی درشت:
مهارت هایی مانند پریدن، بالا رفتن و دوچرخه سواری بخشی از سیستم حرکتی بزرگ ما هستند، این سیستم گروهی از عضلات درشت را شامل می‌شود که بازو ها، پاها و تنه را کنترل می‌کنند. فقدان هماهنگی عمومی در این سیستم در افراد طیف اوتیسم، می‌تواند موجب بروز مشکلاتی در عملکرد‌‌‌‌های حرکتی درشت شود، از جمله دشواری در برداشتن یا پرتاب یک توپ، ضعف عمومی عضلات و به آسانی خسته شدن.
فعالیت ها و تمرینات زیادی در طول این سال ها برای برطرف کردن مشکلات مربوط به مهارت‌‌‌‌های حرکتی بزرگ به ما توصیه شده است که عبارتند از:
•  تقلید راه رفتن حیوانات – تظاهر به راه رفتن مانند یک خرس ( چهار دست و پا) یا یک خرچنگ ( به صورت یک وری) کودک را مجبور به استفاده از انواع عضلات بزرگ خود کرده و در نتیجه موجب بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی بزرگ در وی می‌شود.

•  کار با توپ‌‌‌‌های بادی بزرگ( CP BALL) - فیت بال برای انجام انواعی از فعالیت ها مفید است که به منظور بهبود هماهنگی طراحی شده اند. مفید ترین فعالیت برای کودک من دراز کشیدن روی توپ و حفظ تعادل با بازوهایش بوده است ( در حالی که پاها از زمین فاصله داشتند). این کار برای تعادل و قدرت مرکزی و هم چنین توانایی حرکات بزرگ، عالی است.
•  بازی لی لی – این بازی قدیمی برای تقویت مهارت هایی مانند لی لی کردن، تعادل و پریدن که بازو ها و پاها در‌ آنها دخیل هستند ،عالی است.
• بالا رفتن از نردبان – نردبان‌‌‌‌های اطراف خانه یا زمین بازی برای بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی بزرگ و هم چنین مهارت‌‌‌‌های برنامه ریزی حرکتی در پسر ما بسیار مفید بودند.

مدیریت مشکلات پردازش حسی:

  ۷ سیستم حسی وجود دارد که کاردرمانگرها(OTs) برای حل نمودن مشکلات پردازش حسی روی‌ آنها تمرکز می‌کنند:

۵ حواس شناخته شده ی معمول شامل لامسه، بینایی، شنوایی، چشایی و بویایی به همراه دو حس دیگر – سیستم وستیبولار (تعادلی) و سیستم حس عمقی (موقعیت بدن در فضا) .
یک OT به طور معمول از والدین و معمان/ مراقبین می‌خواهد برای مشخص شدن نواحی که بالاترین و کم ترین حساسیت را دارند، یک پرسشنامه ی حسی را تکمیل کنند. بر اساس نتایج، درمان هایی برای مرتفع نمودن این نیازها ارائه می‌شوند. برخی از درمان هایی که در طی این سال ها برای حل بسیاری از نیاز‌‌‌‌های گوناگون پردازش حسی در مودکان من به کار گرفته شد عبارتند از :
•    پروتوکل برس کشیدن- استفاده از یک برس زبر برای حساسیت زدایی پوست افرادی مانند دختر من که دچار ناراحتی‌‌‌‌های دفاع لمسی اند. فشار مفاصل نیز اغلب بخشی از این پروتوکل است که برای کمک به آرام کردن کودک و عادت دادن بیشتر او به ادراک لمسی انجام می‌شود.
•  درمان حس عمقی – استفاده از اجسام سنگین برای ایجاد ورودی‌‌‌‌های حسی بزرگ تر در افرادی که حساسیت کمی دارند مانند پسر من. ما از پتو‌‌‌‌های سنگین و فعالیت هایی مانند هات داگ ( کودک در یک پتو پیچانده می‌شود تا حس فشار عمقی در او ایجاد شود) استفاده کردیم.
•    استفاده از روگوشی برای جلوگیری از بهم ریختگی شنیداری کودک در محیط‌‌‌‌های شلوغ. این روگوشی ها به ویژه در سالن گردهم آیی‌‌‌‌های مدرسه، در طی زمان گروهی در کلاس و تبلیغها در زمان صرف نهار مفید هستند.
•    استفاده از تاب ها و ننو ها برای آرام کردن یک سیستم تعادلی بیش فعال. هر دو کودک من عاشق تاب خوردن هستند و حرکت عقب و جلوی تاب و ننو، در توانایی‌ آنها برای گذراندن اوقات بعد ازظهر تفاوت زیادی ایجاد می‌کند.
•    پریدن روی یک ترومپولین برای فعال کردن سیستم پروپریوسپتیو. پیش از آن که ترومپولین ما کاملا از بین برود، پسر من هر روز صبح پیش از رفتن به مدرسه برای آرام کردن خود قبل از یک روز پر استرس در مدرسه، روی آن می‌پرید.

بروز رسانی در تاریخ 14 مرداد97

مواجهه با رژیم‌‌‌‌های محدود کننده و حساسیت‌‌‌‌های دهانی:

اگر سیستم حسی کودک پاسخگویی کمی دارد، او همیشه برای فراهم کردن ورودی‌‌‌‌های حسی مطلوب خود، در جستجوی حس‌‌‌‌های بیشتری است. بنابراین او غذاهایی با بافت کرانچی را به آن هایی که بافت نرم دارند، ترجیح می‌دهد.

برنامه ای برای رژیم غذا‌‌‌‌های جدید به کودکان دارای اوتیسم شامل :
•    صحبت کردن باکودک در مورد غذای جدید
•    مدل قرار دادن والدین برای خوردن غذای جدید
•    نشان دادن غذای جدید به او
•    اجازه دادن به او برای بوئیدن و لمس غذای جدید
•    و در نهایت تشویق او به چشیدن مزه ی غذای جدید .

ممکن است علاقه ای به امتحان کردن چیز‌‌‌‌های جدید را نداشته باشد اما والدین می‌توانند چیز‌‌‌‌های جدیدی را جلوی او قرار دهند. این به طور قطع قدمی در مسیر صحیح است.
اما برخی از کودکان اوتیسم بیش از حد حساس هستند و تمایل دارند برای آرام نگه داشتن خود، چیزی مانند یقه یا هر بخش دیگری از لباس خود را بجود. من بعنوان کاردرمانگر به شما والدین توصیه میکنم برای تحریک دهانی بیشتر ازگردن آویز‌‌‌‌های جویدنی استفادره میشود.

کمک به توسعه ی مهارت‌‌‌‌های تمرکز وتوجه در کودکان اوتیسم:
اغلب حساسیت‌‌‌‌های حسی می‌تواند تمرکز و یادگیری را مهار کند(مانع یادگیری شود) زیرا کودک با غلبه ی ورودی‌‌‌‌های حسی که به سمت او می‌آیند، دچار پریشانی و حواس پرتی می‌شود. راه حل، پرداختن به علل آشفتگی حسی و تلاش برای پیش بینی برخی از دلایل رایج این انحراف حواس است.
اما آنچه که پیشنهاد میشود با توجه با توصیه‌‌‌‌های که در مورد وضعیت حسی کودک گفته شده برای کمک به افزایش سطح تمرکز کودک در کلاس پیشنهادات مختلفی ارائه میشود :

•  استفاده از / پوشیدن لباسهای یا وسایل سنگین- موجب ایجاد فشار عمقی در عضلات و مفاصل شده و با آزاد سازی هورمون سروتونین، یک آرامبخشی طبیعی، در رسیدن به حالت آرامش کمک می‌کند.
•  وقفه‌‌‌‌های منظم – برای آرام ماندن و حفظ تمرکز در کلاس درس، به طور ویژه به وقفه‌‌‌‌های منظم در حین درس خواندن نیاز دارد. این وقفه ها می‌توانند به سادگی یک توالت رفتن، بردن چیزی به دفتر مدرسه و یا یک پرش سریع روی ترومپولین باشند.

•    استفاده از هدفون- برای کمک به حذف حواس پرتی‌‌‌‌های شنیداری ناخواسته و افزایش سطح تمرکز فوق العاده است.
•    ارائه ی فضای کار بیشتر برروی میز– به دلیل تدافع لمسی، فضای شخصی برای برخی از کودکان چالش بزرگی است و او قادر نیست بدون دست پاچگی و آشفتگی حسی از یک میز به طور مشترک با سایرین استفاده کند. نشاندن او در انت‌‌‌‌های میز و دادن فضای بیشتر موجب افزایش سطح تمرکز کودک می‌شود.

بالا بردن قدرت عضلات مرکزی(عضلات ثبات دهنده به بدن) :

ثبات واستحکام عضلات مرکزی(تنه ولگن) در حرکت بسیار مهم هست اما این امر درکودکان دارای اوتیسم ضعیف است،آنها فاقد توانایی طبیعی برای انجام سیت آپ(دراز نشست) به مدت طولانی(استقامت)، و یا انجام کارهایی که فعالیت فیزیکی زیادی را نیاز دارند دچار مشکل هستند. این به دلیل کشش عضلانی کم و قدرت واستقامت عضلانی ضعیف است که مشکل رایج دیگری در افراد مبتلا به اوتیسم به شمار می‌رود.
قدرت عضلات مرکزی برای برنامه ریزی حرکتی و مهارت‌‌‌‌های حرکتی درشت حیاتی است و تاثیر چشمگیری بر سطوح تمرکز دارد از جمله توانایی نشستن و نوشتن به مدت طولانی در کلاس.
در اینجا مجموعه ای از تمرینات و فعالیت ها را که در زیر آورده شده است، برای کمک به افزایش قدرت مرکزی کودک مبتلا به اوتیسم توصیه میکنم:


•  کار با توپ بادی بزرگ – برای تماشای تلویزیون استفاده می‌کند، زیرا به او کمک می‌کند تا روی آن بپرد وحرکت کند و نیاز‌‌‌‌های حسی خود را برطرف کند. علاوه براین، به او کمک می‌کند تا به جای خم شدن از پشتی یک صندلی، با تکیه کردن بر خود و راست نگه داشتن بدن، قدرت مرکزی خود را افزایش دهد.

•    راه رفتن شبیه فرغون (فرغون بازی) – این بازی همیشه سرگرم کننده است ( مگر آن که شما پا‌‌‌‌های کودک را رها کنید که در این صورت احتمالا با صورت به زمین می‌خورد). فرغون بازی به این صورت است که کودک در حالی که کف دستانش روی زمین قرار دارد دراز می‌کشد. سپس شما پا‌‌‌‌های او را از زمین بلند می‌کنید و بنابراین او مجبور می‌شود تا با بازوی خود به سمت جلو حرکت کند. در این پروسه بر روی قسمت فوقانی بدن کودک و قدرت مرکزی او کار می‌شود.

•  سوپرمن – در این تمرین ،کودک مجددا با صورت روی زمین دراز می‌کشد. سپس از او خواسته می‌شود با بالا بردن سر،بازوها و پاها به طور هم زمان، تا آنجا که می‌تواند در موقعیت سوپرمن باقی بماند. هدف از این کار، بالا بردن آستانه استقامت کودک است، به نحوی که هر بار کودک تشویق می‌شود تا مدت بیشتری در آن وضعیت بماند.

هشدار: لطفا پیش از شروع هر نوع برنامه ای با کودکتان، از یک OT( متخصص کاردرمانی) مشاوره بگیرید. این فعالیت ها به صورت کلی ارایه شده است و ممکن است برای یکسری مفید نباشند، بنابراین بهترین کار این است که تحت نظارت یک OT متخصص، برنامه ی شخصی خود را طراحی و اجرا نمایید.

کاردرمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم- در بهترین مرکز درمانی اوتیسم تهران:

نیازمندی‌‌‌‌های کاردرمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم در ایجاد بهبودی‌‌‌‌های چشمگیر در زندگی‌ آنها تا جای ممکن، ضروری است.کاردرمانی پیشرفت چشمگیری را در کیفیت زندگی‌ آنها به ارمغان می‌آورد.عموما کودکان اوتیستیک در بسیاری از جنبه‌‌‌‌های زندگی دچار نقص و فقدان هستند. کاردرمانی برای بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف و درشت، مهارت‌‌‌‌های شناختیو پردازش حسی افراد اوتیستیک و آموزش‌ آنها برای انجام فعالیت‌‌‌‌های مختلف از زندگی روزمره (ADL) به کار گرفته می‌شود. کاردرمانگران آموزش‌‌‌‌های روش مندی را برای بهبود مهارت‌‌‌‌های گوناگون افراد مبتلا به اوتیسم ارائه می‌دهند و به‌ آنها مراقبت از خود، بازی و وظایف مدرسه را می‌آموزند.

در این مقاله، من تمایل دارم در مورد تکنیک‌‌‌‌های گوناگون و جنبه‌‌‌‌های عملی کاردرمانی برای کودکان اوتیستیک بحث کنم. تکنیک ها بسته به درجه ی ناتوانی کودکان و سایر شرایط محیطی ممکن است از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشند.

تمرینات کاردرمانی برای درمان کودکان مبتلا به اوتیسم:(درمان اوتیسم-بهبود علامت‌‌‌‌های اختلال اوتیسم)
هنگامی که کودک مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شود، والدین بایستی درمانگران مناسبی را بیابند. این درمانگران ضعف / قدرت کودک را از طریق ارزیابی و یافتن درمان‌‌‌‌های ضروری مورد نیاز برای پرورش فعالیت‌‌‌‌های عملکردی گوناگون در کودک، بررسی می‌کنند.

کاردرمانگران عموما توانایی / ناتوانی فیزیکی، اجتماعی، احساسی، حسی، شناختی و نیاز‌‌‌‌های کودکان مبتلا به اوتیسم را با توجه به سن‌ آنها ارزیابی می‌کنند. سپس رویکرد جامعی را برای ایجاد یک برنامه و پیشنهاد انواع درمان‌‌‌‌های مورد نیاز از جمله تعداد جلسات درمان به کار می‌گیرند.

برنامه ای که برای بهبود افراد مبتلا به اوتیسم هم در خانه و هم در محیط مدرسه طراحی می‌شود، والدین، معلمان و درمانگران را شامل می‌شود. ایجاد رابطه میان بیمار و درمانگر یک بخش مهم در موفقیت برنامه ی درمانی است. درمانگران بر روی تحلیل، سازگاری و استفاده از کاردرمانی متمرکز اند. این درمانگران در بهبود فعالیت‌‌‌‌های روزانه به افراد اوتیستیک کمک می‌کنند تا بتوانند به بهترین نحو ممکن درون جامعه زندگی کنند.

کاردرمانی مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف را تقویت می‌کند:
OT ها به کودکان اوتیستیک کمک می‌کنند تا از طریق تقویت عضلات ظریف بدن مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف خود را بهبود ببخشند. درمان ها با انواع گوناگونی از آیتم ها / اسباب بازی های درمانی انجام می‌شوند. برخی از آیتم‌‌‌‌های درمانی / اسباب بازی‌‌‌‌های حسی در زیر نشان داده شده اند.

مثال هایی از درمان‌‌‌‌های بهبود دهنده ی مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف: نگه داشتن اشیا در دست، بازی با توپ‌‌‌‌های کوچک با دست، بریدن چیزی با قیچی و غیره. این درمان ها را می‌توان به طرق زیر انجام داد:
•    بازی کردن با پوتی تراپی برای ساختن اشکال گوناگون.
•    بازی با لگو و تابلو‌‌‌‌های موزائیک خلاق نیز می‌تواند مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف را در این کودکان بهبود بخشد.
•    بازی باتوپ‌‌‌‌های کوچک ماساژ دهنده ی دست، توپ‌‌‌‌های درمانی ماساژ دهنده ی دست وتوپ نرم ماساژ دهنده ی دست به افزایش مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف در‌ آنها کمک می‌کند.
•     نخ کردن مهره ها با دست راه دیگری برای بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف در کودکانی با نیاز‌‌‌‌های خاص است.


کاردرمانی مهارت‌‌‌‌های حرکتی درشت را بهبود می‌بخشد:
مهارت‌‌‌‌های حرکتی درشت روی فعالیت هایی تمرکز می‌کند که در برگیرنده ی بخش‌‌‌‌های اصلی بدن یا کل بدن کودکان مبتلا به اوتیسم هستند.

راهکار هایی برای بهبود مهارت‌‌‌‌های حرکتی درشت:
•   دویدن، راه رفتن، شنا کردن، بازی کردن فوتبال/ هندبال/والیبال و غیره.
•    پریدن با کیسه ی پرش یا کیسه ی کانگورو راهی عالی برای افزایش مهارت‌‌‌‌های حرکتی بزرگ است زیرا پاها، دست ها و کل بدن را در بر می‌گیرد.
•    بالا و پایین پریدن، بالا رفتن از پله ها و دوچرخه سواری نیز مثال‌‌‌‌های خوبی از درمان‌‌‌‌های بهبود دهنده ی این مهارت ها می‌باشند.

کاردرمانی مهارت‌‌‌‌های شناختی را بهبود می‌بخشد:
مهارت‌‌‌‌های شناختی عبارتند از هماهنگی بدن و ذهن مانند تفکر، حل مسئله و غیره. برای مثال، کودکی که نمی‌داند چگونه کتاب هایش را از کیف مدرسه اش بیرون بیاورد، دچار نقص در مهارت‌‌‌‌های شناختی است.
بازی با مسیر 88 و تخته ی تعادلی می‌تواند مهارت‌‌‌‌های شناختی را در کودکان مبتلا به اوتیسم تقویت کند.

کاردرمانی افزایش بار حسی را از بین می‌برد:
از آن جا که مغز کودکان اوتیستیک توانایی هماهنگی و پردازش میزان زیاد اطلاعات به دست آمده از محیط در یک زمان را ندارد، در بسیاری از اوقات این کودکان با یکپارچگی حسی مواجه می‌شوند. بنابراین‌ آنها احساس آشفتگی و تحریک بیش از حد را تجربه می‌کنند. کاردرمانی کودکان اوتیسم می‌تواند برای آرام کردن کودکان، افزایش بار حسی را در‌ آنها از بین ببرد. افزایش بار حسی را می‌توان با دوچرخه سواری، نشستن روی توپ‌‌‌‌های درمانی، کوسن تعادلی، ننو، پریدن روی ترومپولین و بازی با اسکوتر، تخته ی تعادلی و دوچرخه ی تعادلی را تعدیل کرد.
کاردرمانگران از تکنیک‌‌‌‌های برس کردن با استفاده از انواع مختلفی از برس ها مانند برس بدن حسی، برس موی حسی، مسواک‌‌‌‌های لرزشی برای آرام کردن کودک در برابر تحریک حسی استفاده می‌کنند.

کاردرمانی به یادگیری مراقبت از خود، بازی و انجام وظایف مدرسه کمک می‌کند:
هنگامی که یک کودک اوتیستیک بهبود چشمگیری در مهارت‌‌‌‌های حرکتی ظریف ودرشت، مهارت‌‌‌‌های شناختی و پردازش حسی از خود نشان می‌دهد، شروع به یادگیری روزانه ی فعالیت‌‌‌‌های مختلف زندگی خواهد کرد. کار درمانگران تلاش می‌کنند تا فعالیت‌‌‌‌های گوناگونی از زندگی روزمره مانند مراقبت از خود، بازی و وظایف مدرسه را در یک برنامه ی مناسب به کودک اموزش دهند تا بتواند به آسانی‌ آنها را فرا بگیرد. چگونه کودکان اوتیستیک می‌توانند مهارت‌‌‌‌های زندگی روزمره ی خود را بیاموزند؟

•  مراقبت از خود: فعالیت‌‌‌‌های مراقبت از خود شامل مسواک زدن دندان ها، برس کردن موها، توالت رفتن، حمام کردن، خوردن، نوشیدن، لباس پوشیدن، بستن بند کفش، مرتب کردن اسباب بازیها، بازی کردن با آن ها، بازی در فضای باز، خوابیدن و سایر فعالیت‌‌‌‌های روزانه می‌باشند.
می توان با این موارد کاردرمانی توانایی مراقبت از خود را در کودک مبتلا بهبود داد:

a)    یک عروسک به کودک خود بدهید و از وی بخواهید لباس بر تن آن بپوشاند. به این ترتیب، او تکنیک‌‌‌‌های شانه کردن موها، بستن زیپ و دکمه‌‌‌‌های پیراهن و غیره را می‌آموزد.
b)    یک قاشق به کودک خود بدهید و اجازه دهید که آن را در دست خود نگه داشته و به عروسک غذا دهد.
c)    می توانید برای ساخت انواع مختلف دانه‌‌‌‌های غذایی و غذا دادن به عروسک، به کودک خود پوتی تراپی بدهید.
d)    کودک می‌تواند تلاش کند بند کفش‌‌‌‌های عروسک را ببندد.

به این طریق، می‌توان بهبود چشمگیری را در توانایی مراقبت از خود در کودک مبتلا به اوتیسم ایجاد کرد.ی
•  بازی : به طور کلی، کودکان مبتلا به اوتیسم نمی‌دانند باید چگونه در بازی با دیگران شرکت کنند. در این خصوص، کاردرمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم ضروری است. این قدرت اجتماعی شدن‌ آنها را افزایش خواهد داد و موجب حفظ سلامت جسمانی‌ آنها خواهد شد.
•    وظایف مدرسه: مدرسه بهترین مکان برای آموزش چیز‌‌‌‌های مختلف به کودک است، زیرا کودک مدرسه و معلم خود را بیش از هر چیز دیگری دوست دارد. برخی وظایف باید در مدرسه انجام شوند. به طور مثال، باز کردن کیف مدرسه، پیدا کردن مداد ها و کتاب ها، تراشیدن مداد، طراحی، رنگ آمیزی، نوشتن و غیره. کاردرمانگران از تکنیک هایی را می‌یابند تا وظایف مدرسه را به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهند.

برخی از تکنیک‌‌‌‌های رایج می‌توانند فهم عمومی کودک شما را افزایش دهند. او را روبروی موبایل و یا کامپیوتر بنشانید و تصاویری از احساسات گوناگون مانند دختر/پسر خشمگین، خندان، گریان که توضیح دهنده ی حالات گوناگون یک فرد است را به او نشان دهید و بخواهید تا آن احساسات را تشخیص دهد. باید به خاطر داشته باشیم که فعالیت‌‌‌‌های گوناگون را باید به شیوه ی آسان تر به کودک اوتیستیک آموزش داد و کار ها را به بخش‌‌‌‌های کوچک تر تقسیم نمود. باید به گونه ای به‌ آنها آموزش داد که برای‌ آنها مناسب تر باشد و نه برای ما.

اگرچه اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است، اگر ما بتوانیم یک برنامه ی موثر کاردرمانی برای مبتلایان به اوتیسم طراحی و اجرا کنیم، افراد اوتیستیک می‌توانند پیشرفت‌‌‌‌های چشمگیری را در زندگی خود تجربه کنند. دیده شده است که افراد اوتیستیک پس از به کارگیری درمان ها، به زندگی نورمال بسیار نزدیک می‌شوند. آیتم‌‌‌‌های درمانی مختلف نقش مهمی را در ارائه ی کاردرمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم بر عهده دارند. بایستی تمرینات کاردرمانی را هم در منزل و هم در مدرسه با همکاری والدین، معلمین و درمانگران به کار بست.

کاردرمانی برای اوتیسم – ارزیابی و مداخله:
نقش کاردرمانی در اوتیسم و اختلالات طیف اوتیسم چیست؟ کاردرمانی نقش مهمی را در مداخلات اولیه ی کودک اوتیستیک بازی می‌کند، کاردرمانی یک حرفه ی نوین است که برای تقویت، حفظ و تقویت مهارت‌‌‌‌های مورد نیاز کودک اوتیستیک در شرایط خانه، جامعه و فرا تر از آن استفاده می‌شود.
کار درمانگران کودکان، از یک رویکرد جامع در برنامه ریزی درمان برای هر مورد فردی استفاده می‌کنند.
در خصوص اوتیسم، اختلال در پردازش اطلاعات دریافت شده از طریق ورودی‌‌‌‌های حسی، چالش هایی را در انجام وظایف روزانه ایجاد می‌کند. این می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی در هماهنگی حرکتی، اختلالات رفتاری، نقایص شناختی، اضطراب ،مشکلات یادگیری و غیره شود.
پیش از آن که جلوتر برویم، بهتر است این اختلال و ویژگی‌‌‌‌های آن را بهتر بشناسیم.


کاردرمانی برای اوتیسم شامل:
مهارت‌‌‌‌های اجتماعی/ رفتاری/ ارتباطی/ مباحث حسی است

اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک اختلال عصب- رشدی است که نقایصی را ایجاد می‌کند که به علت تداخل در رشد و عملکرد مغز در طول فاز شکل گیری آن ایجاد می‌شوند. این اختلال اساسا خود را به صورت مشکلاتی در سه حوزه ی عملکردی اصلی کودک بروز می‌دهد. این ها شامل حوزه‌‌‌‌های اجتماعی، ارتباطی و بازی تجسمی در رشد و نمو کودک هستند.
اوتیسم یک بیماری مادام العمر مانند فلج مغزی و عقب ماندگی ذهنی است که دارای درجه‌‌‌‌های مختلفی از شدت و پیش آگهی است. اوتیسم اختلالی است که با مشاهدات بالینی تشخیص داده می‌شود و هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص آن وجود ندارد. اوتیسم یک اختلال بسیار پیچیده و گیج کننده است و این فهم والدین و متخصصانی که با این کودکان کار می‌کنند را بسیار محدود کرده است.
اوتیسم یک موجودیت منفرد نیست که به یک علت واحد ایجاد شده باشد، بلکه تشخیص جامعی از مجموعه ی علائم است که از خفیف تا شدید متغیر هستند. از این رو به آن اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیز گفته می‌شود.

ویژگی‌‌‌‌های بالینی اوتیسم:
اوتیسم با نقایصی در ۴ حوزه از عملکرد طبیعی تشخیص داده می‌شود:

۱.اختلال در رشد و توسعه ی مهارت‌‌‌‌های اجتماعی
این کودکان خود را به انسان ها، اشیا و حوادث اطراف خود به طور معنادار مرتبط نمی‌دانند.‌ آنها در برقراری تماس چشمی ضعیف هستند، در دنیای خود زندگی می‌کنند و در تعامل با دیگران دچار مشکل اند.
۲ .تاخیر و انحراف در توسعه ی زبانی و ارتباطات
این کودکان در سخن گفتن تاخیر دارند، عموما تک هجایی یا دو هجایی اند. اکولالیا (تکرار جملات) نیز در این کودکان رایج است.
۳.رفتار و اعمال تکرار شونده
آن ها به برنامه ی روزانه ی خود وسواس دارند. طیف باریکی از موارد مورد علاقه در‌ آنها دیده می‌شود. دچار فقدان بازی‌‌‌‌های تخیلی و تظاهری اند که کار آموزش‌ آنها را دشوار می‌کند.
۴.پاسخ غیر طبیعی به ورودی‌‌‌‌های حسی
پاسخ‌‌‌‌های غیر طبیعی به دیدن، شنیدن، لمس، بو، درد و سایر ادراکات حسی.

این ویژگی ها در بین طیف گسترده ای پخش شده است و ممکن است در هر کودک متفاوت باشد. از چه کسی باید کمک گرفت؟

اوتیسم می‌تواند در ۹ تا ۱۴ ماهگی توسط پزشک متخصص اطفال آموزش دیده، متخصص مغز و اعصاب و یا روانپزشک کودک تشخیص داده شود.
اوتیسم با تاریخچه ی دقیق و معاینات بالینی ای تشخیص داده می‌شود که بر طبق معیار‌‌‌‌های خاص به دست آمده از دستورالعمل‌‌‌‌های تشخیصی انجام می‌شوند.

💥در حال حاضر بهترین مرکز درمان اوتیسم با جدیدترین روشها و با متخصص کاردرمانگراوتیسم جهت ارزیابی و برنامه دقیق درمانی کودک خود برای ارجاع ویا مشاوره  با شماره تلفن:٠٩١٢٥١١٣٤٩٢ در تماس باشید.

🎥ویدیو اول

🎥ویدیو دوم

تکنیک‌‌‌‌های کاردرمانی حسی به منظور آرام سازی وافزایش توجه کودک اوتیسم.

🎥ویدیو سوم

کاردرمانی در اوتیسم سطح ۳ (اوتیسم شدید)

توضیحات : دراین ویدیومی خواهیم کاردرمانی یکی از جلسات کاردرمانی ابیگل دختر 13 ساله اوتیسم سطح 3( اوتیستی شدید غیرکلامی)در نتیجه می‌خواهم که این وضعیت را با شما دوستان به اشتراک بگذارم و اهداف را در یک جلسه درمانی برسی میکنم.

🎥ویدیو چهارم

این مطلب ادامه دارد....
بزودی چک لیست‌‌‌‌های ارزیابی اوتیسم در این قسمت قرار میگیرد.

نویسنده و مترجم :
متخصص کاردرمانی محمد مهدی خاتمی