انواع مختلفی از اختلالات پردازش حسی وجود دارد، اما امروز ما بر روی این موضوع تمرکز خواهیم کرد که وقتی کسی در کنترل پاسخ های خود به ورودی حسی مشکل دارد، چگونه خواهد بود.

محققین OT مانند لوسی جین میلر و وینی دان تحقیقاتی را که برای اولین بار توسط ژان آیرس آغاز شده بود را پیش بردند. برای توضیحات زیر، من اطلاعات هر سه را ساده و ترکیب کرده ام تا سعی کنم تا حد امکان کاربر پسند باشد! من در انتهای پست به منابع آنها پیوند داده ام تا در صورت تمایل بتوانید این ایده ها را عمیق تر بررسی کنید.

سه دسته وجود دارد که می‌تواند به ما کمک کند تا در مورد چگونگی واکنش افراد به ورودی های حسی فکر کنیم:   

بیش از حد واکنش نشان می‌دهد

این کودک ممکن است بیش از حد واکنش نشان دهد یا همه چیز را حس کند. این دانش‌آموزان معمولاً در حالت «فرار یا مبارزه» هستند و هر ورودی حسی را می‌توان به‌عنوان تهدیدکننده بالقوه در نظر گرفت.

برای برانگیختن پاسخ نیازی به ورودی حسی زیادی نیست. همچنین ممکن است بشنوید که از این دانش‌آموزان به عنوان «حساس» یا «اجتناب‌کننده» بر اساس مدل دان یاد می‌شود.

کم پاسخ

این کودک ممکن است به نظر کم حسی باشد یا به احساسات واکنش نشان ندهد. این کودک ممکن است ساکت، منفعل یا گوشه گیر به نظر برسد. در کلاس، اینها بچه هایی هستند که به نظر می‌رسد در دنیای خودشان هستند و توجهی ندارند. برای درک جهان نیاز به ورودی حسی بسیار بیشتری دارد..

به دنبل کننده حواس و احساس بیشتر و بیشتر می‌خواهند! این بچه مدام در حال حرکت هستند، صحبت می‌کنند، لمس می‌کنند. آنها احساسات را دوست دارند.

توجه به این نکته ضروری است که سیستم های حسی مختلف می‌توانند پروفایل های متفاوتی داشته باشند. اگر شما یک جستجوگر حرکت هستید، ممکن است لزوماً در تمام سیستم های حسی جستجوگر نباشید. اگر به ورودی شنیداری بیش از حد پاسخ می‌دهید یا از آن اجتناب می‌کنید، این لزوماً به این معنی نیست که به تمام ورودی‌های حسی بیش از حد پاسخ می‌دهید یا سعی می‌کنید از آن اجتناب کنید. اینجاست که پردازش حسی می‌تواند واقعاً پیچیده شود.

پرچم های قرمز 

در اینجا رفتارهایی وجود دارد که ممکن است بخواهید به آنها توجه کنید که می‌تواند نشان دهنده مشکل در پردازش حسی باشد. به یاد داشته باشید که همه ما به ورودی های حسی پاسخ می‌دهیم و تا حدودی همه ما پاسخ هایی داریم که در این دسته بندی ها قرار می‌گیرند. زمانی که پاسخ به ورودی حسی به طور قابل توجهی بر توانایی شرکت در کارهای روزمره مهم تأثیر می‌گذارد، باید نگران باشیم. 

رفتارهای بیش از حد پاسخگو

از صداهای بلند یا مکان های شلوغ مضطرب می‌شوند

ناراحت از لمس سبک یا برچسب/بافت لباس مشکل در تنظیم احساسات، به راحتی ناامید می‌شود

مشکل در حمام کردن، برس زدن مو، کوتاه کردن ناخن

از بازی های نامرتب اجتناب می‌کند

رفتارهای کم پاسخ

به نظر نمی‌رسد متوجه چهره درهم و برهم باشد

متوجه همسالان اطرافش نمی‌شود، ممکن است با دیگران برخورد کند

ممکن است بدون تمرکز یا خیالباف به نظر برسد

متوجه صداها نمی‌شود یا به نام پاسخ نمی‌دهد

رفتارهای جست و جوی یا ولع حسی

به جای پیاده روی جاهای مختلف می‌پرد به طور مداوم افراد دیگر را لمس می‌کند

به نظر نمی‌رسد آرام بنشینند.

ممکن است از روی عمد تصادف کند یا با چیزهایی برخورد کند..مکررا اقلام را در دهان می‌گذارد

مفاهیم برای زندگی روزمره

همانطور که وینی دان در کنفرانسی که اخیراً در آن شرکت کردم گفت، پردازش حسی تصویر کامل نیست، اما وقتی قطعه حسی را به داستان کودک اضافه می‌کنید، می‌تواند به شما در درک بهتر او کمک کند.

کودک کم پاسخ ممکن است خود را تنبل نشان دهد. احتمالا همیشه در مشکل است. اما هنگامی که قطعه حسی را اضافه می‌کنیم، ممکن است متوجه شویم که چیزها را دوباره در چارچوب قرار میدهیم

ممکن است به فکر راه‌هایی برای کاهش ورودی حسی در کلاس برای کودکی باشیم که بیش از حد پاسخگو است. برای کودک کم واکنش، ممکن است به فکر راه‌هایی باشیم که بتوانیم ورودی حسی بیشتری را که برای درک دنیا به آن نیاز دارد، به او بدهیم. ممکن است راه‌هایی پیدا کنیم که به جوینده حسی فرصت‌های حرکت بیشتری بدهیم، به‌جای اینکه از او ناامید شویم.

مراحل بعدی

اگر معلم هستید و در مورد اینکه چگونه پردازش حسی دانش آموز بر توانایی او برای شرکت در مدرسه تأثیر می‌گذارد نگرانی دارید، ممکن است بخواهید با والدین کودک و کاردرمانگر ساختمان خود تماس بگیرید. هر مدرسه فرآیندهای متفاوتی برای ارجاعات OT خواهد داشت، و شما باید آن را با مدیریت مدرسه خود روشن کنید. 

اگر والدین هستید، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. از نظر پردازش حسی، آماده باشید تا مثال‌هایی از تأثیر آن بر زندگی روزمره و روال‌های روزمره‌تان بیاورید. سپس پزشک شما می‌تواند نسخه ای برای ارزیابی کاردرمانی بنویسد. به دل خود اعتماد کنید اکثر متخصصان اطفال فوق العاده هستند، اما هنوز اطلاعات غلط و سردرگمی زیادی وجود دارد، به خصوص در مورد حسی.

موسسه توامید  یک چک لیست علائم دارد که در اینجا بزودی قرار میگیرد.

یک چک لیست علائم دارد که به نظر من استفاده از آن آسان است – یکی برای والدین و دیگری برای مدارس وجود دارد. این منابع می‌تواند برای ثبت نگرانی های شما به شیوه ای سازماندهی شده مفید باشد.

در این بین چه کاری می‌توانم انجام دهم؟

بهترین اقدام این است که با متخصص اطفال یا کاردرمانگر خود صحبت کنید تا توصیه های هدفمند به فرزندتان را دریافت کنید. هر کودکی متفاوت است، با این حال راهبردهایی وجود دارد که می‌دانیم معمولاً برای دانش‌آموزانی با پروفایل‌های حسی خاص کار می‌کنند. در پست‌های آینده بیشتر به این موضوع خواهم پرداخت، اما برای امروز یک توصیه را به شما می‌گذارم – در صورت شک، از کارهای سنگین استفاده کنید. 

کار سنگین چیست؟

کار سنگین نوعی ورودی حسی است که سیستم حس عمقی یا عضلات و مفاصل ما را هدف قرار می‌دهد. این ورودی را با درگیر شدن در فعالیت هایی که نیاز به هل دادن و کشیدن دارند، دریافت می‌کنید. به طور کلی باعث آرامش و سازماندهی سیستم عصبی می‌شود. بنابراین، این فعالیت ها برای همه بچه ها عالی است! با کمی خلاقیت، می‌توانید فرصت های طبیعی برای گنجاندن کارهای سنگین در طول روز پیدا کنید. در اینجا ایده هایی برای شروع وجود دارد!

⭕️مواد غذایی را از ماشین حمل کنید

⭕️سبد لباسشویی را همراه داشته باشید

⭕️با کوسن های کاناپه قلعه بسازید

⭕️درها را باز کن

⭕️کارهای خانه مانند پاک کردن میز

⭕️صخره نوردی

⭕️در جابجایی اثاثیه کمک کنید

مدرسه

فشار دادن صندلی

فشارهای دیواری

پیاده روی حیوانات

کارهای تحویل در مدرسه (کاغذ، هل دادن گاری)

صبح صندلی ها را پایین بیاورید

تخته سیاه را پاک کنید

احتمالا برای امروز کافی است! من به چند منبع دیگر در زیر پیوند داده ام. سریال حسی را در سال جدید از سر خواهیم گرفت. من هیجان زده هستم که همچنان راه های مختلفی را که می‌توانیم درباره آنها فکر کنیم و به رفع نیازهای حسی دانش آموزان کمک کنیم و با کاردرمانگر کودک خود مشورت کنید.